Πρόκειται για το τρίτο σε έκταση νησί του Νομού Κυκλάδων (194,26 τ.χλμ.). Αποτελεί επαρχία του Νομού Κυκλάδων με πρωτεύουσα την Τήνο ή Χώρα. Το νησί αποτελείται από δύο Δήμους (Τήνου και Εξωμβούργου) και μία Κοινότητα (Πανόρμου).

Κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «Οφιούσα» και «Υδρούσα», που σημαίνει αφθονία σε φίδια και νερά, αντίστοιχα. Η λέξη Τήνος έχει φοινικική ρίζα. Το νησί ακμάζει κατά την Μεσοκυκλαδική εποχή, όπως δείχνουν τα ευρήματα των ανασκαφών.

Γραπτή αναφορά από ιστορικό συναντάμε κατά τους Περσικούς Πολέμους. Η Τήνος κυριεύεται από τους Πέρσες το 480π.Χ.. Κατά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, όμως, ο Τήνιος ναύαρχος Παναίτιος αυτομολεί και ειδοποιεί τους Έλληνες για τις προθέσεις των Περσών. Γι’ αυτήν την υπηρεσία του, γράφτηκε και το όνομα της Τήνου μαζί με τα ονόματα των άλλων ελληνικών πόλεων στον Τρίποδα που αφιέρωσαν οι Έλληνες στους Δελφούς μετά τη νίκη τους κατά των Περσών. Η ιστορία της Τήνου συνεχίζεται, και μετά τους Περσικούς Πολέμους γίνεται μέλος της Α’ και Β’ Αθηναϊκής Συμμαχίας.

Κατόπιν το νησί παρακμάζει και περνάει διαδοχικά στην κυριαρχία των Μακεδόνων και αργότερα των Ρωμαίων. Κατά τους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους παρουσίασε ανθηρή οικονομία. Πολλές φορές αντιμετώπισε ληστρικές επιθέσεις Σαρακηνών. Το 1207 μ.Χ. περνά στην εξουσία των Ενετών που κράτησε πάνω από 500 χρόνια. Την περίοδο αυτή η πρωτεύουσα του νησιού βρίσκεται μέσα στο κάστρο της Σάντα Έλενας στον ορεινό όγκο του Εξωμβούργου, σχεδόν στο κέντρο του νησιού μακριά από τις παραλίες, για δύσκολη πρόσβαση των εχθρών.

Στην κυριαρχία των Τούρκων, η Τήνος πέφτει το 1715 μ. Χ.. Το νησί κυβερνιόταν από ντόπιους δημογέροντες με ένα Τούρκο Καδή και έναν Αγά. Με την έναρξη της Επανάστασης το νησί πρωτοστατεί στον Αγώνα και είναι από τα πρώτα νησιά που απελευθερώνονται. Στη νεότερη ιστορία το νησί συνδέθηκε με την εύρεση της εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και αποτέλεσε τόπο προσκυνήματος. Η Τήνος τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται τουριστικά. Σ’ αυτό συντελούν το εξαιρετικό κυκλαδίτικο τοπίο, η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και οι δεκάδες παραδοσιακοί οικισμοί του νησιού. Μακρόχρονη επίσης είναι η παράδοση του νησιού στη μαρμαροτεχνία, δείγματα της οποίας βλέπει κανείς παντού. Περίφημοι και πολυφωτογραφημένοι είναι οι περιστεριώνες, «σπαρμένοι» σε όλο το νησί, και τα εκατοντάδες μικρά εκκλησάκια.